Στο Δήμο Διδυμοτείχου
Ευγενίδειο Κέντρο Πολιτισμού-
Αθλητισμού-Παιδείας-Νεολαίας-Περιβάλλοντος.
Ορφέως 2 -τηλ-2553351354-5
Καθημερινές 9-2μμ
Από τις «Ψηφίδες της Θράκης του χτες» του Διμοτιανού παλαίμαχου δημοσιογράφου-ερευνητή-συγγραφέα Παντελή Αθανασιάδη δεν μπορούσε να απουσιάζει μια ακόμη μεγάλη μορφή της Σουηδίας και της Ευρώπης, ο βασιλιάς Κάρολος ο 12ος. Χαρακτηριστικό και εκτενέστατο το κεφάλαιο για τον Σουηδό μονάρχη, ενώ τα εξώφυλλα των ιστορικών βιβλίων που κυκλοφόρησαν στη Γερμανία, κάνουν λόγο για τον «άγνωστο βασιλιά» που έγινε μύθος στη σκανδιναβική χώρα, με την οποία η καστροπολιτεία έχει ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, ενώ αντικείμενο μελέτης αποτελεί σήμερα για πάρα πολλούς μελετητές και ερευνητές η «εξ αποστάσεως» διοίκηση της Σουηδίας από το Διδυμότειχο.
Ως ένα χαρακτηριστικό έργο ταξιδιωτικής λογοτεχνίας υποδέχθηκαν οι κριτικοί βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη, “ Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων”, που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις “Μεταίχμιο”. Πολύ καλός γνώστης της Ανατολικής Θράκης, της Ανδριανούπολης και της Κωνσταντινούπολης , που αποτέλεσαν το λογοτεχνικό καμβά εξαιρετικών μυθιστορημάτων του, ο Γιάννης Ξανθούλης μας δίνει έναν εξόχως ενδιαφέροντα εναλλακτικό πολιτιστικό και ταξιδιωτικό οδηγό. Δεν υπάρχει βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, που να μην είναι ευδιάκριτο το τοπίο του Έβρου και κυρίως οι άνθρωποί του, με το μικρόκοσμό τους, τους χαρακτήρες, τα πάθη και τις ιστορίες τους. Είναι ένας ιδιαίτερος “ξανθούλειος” κώδικας που τηρείται πιστά, τελετουργικά σε κάθε λογοτεχνική δημιουργία του.
Ο “βόρειος προσανατολισμός” του τον φέρνει και τον ξαναφέρνει σε τόπους και δρόμους, που ζωντανεύουν μνήμες και θύμησες μιας μεγάλης περιόδου με συγκλονιστικές αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων.
Η αναφορά του για το Πύθιο, το κάστρο του Ιωάννη Καντακουζηνού και τον αρχαιολόγο Θανάση Μπρίκα υπακούει αυτό τον κανόνα και συνιστά ένα λογοτεχνικό τεκμήριο ιδιαίτερης συναισθηματικής αξίας και μνήμης.
«Θέλω να εκφράσω από καρδιάς τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες που έκαναν σκληρή προσπάθεια για την εισαγωγή τους στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Πρόκειται για μια επίπονη διαδικασία, με αρωγούς και συμπαραστάτες εκπαιδευτικούς και γονείς, την οποία οφείλουμε όλοι μας να την επιβραβεύουμε και να την ενισχύουμε.
Είμαστε περήφανοι για την επιτυχία σας, είστε άξιοι συγχαρητηρίων. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις πανελλαδικές εξετάσεις, για εμάς είστε όλοι νικητές για τον κόπο και την προσπάθειά σας να διεκδικήσετε ένα καλύτερο μέλλον.
Τα υψηλά ποσοστά επιτυχόντων του Δήμου μας μαρτυρούν την αγάπη, την επιθυμία και την όρεξη που διακρίνει τους νέους ανθρώπους για μόρφωση, πρόοδο και εξέλιξη, ενώ λειτουργούν για τους μεγαλύτερους ως άριστο παράδειγμα εργατικότητας και αγωνιστικότητας.
Εύχομαι καλή δύναμη και φώτιση στους νέους φοιτητές και φοιτήτριες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στους αυριανούς επιστήμονές μας», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων.
Χρυσούλα Ψιμούλη
«ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΕΦΑΝΑ»
Η γειτονιά του ποταμού
Η γειτονιά της Ειλένκως ήταν κοντά στο ποτάμι. Οι άνθρωποι φτωχοί. Οι πιο πολλοί περιβολάρηδες που είχαν τους μπαξέδες τους εκεί κοντά, στην απέναντι όχθη του ποταμού. Οι αυλές των σπιτιών τους ήταν γεμάτες από ξέζευτα κάρα, ζώα και λογής λογής γεννήματα. Ξερά καλαμποκόφυλλα, μεγάλες γλυκοκολοκύθες, καρπούζια, μπάλες από χορτάρι. Ψηλά στην άκρη του λόφου, έφταναν κρεμασμένα στους βράχους τα τελευταία χαλάσματα του Κάστρου και μέσα από κείνα ξεπρόβαλλε επιβλητικό το καμπαναριό του Αη Σωτήρα με τη μεγάλη μολυβένια καμπάνα. Κτυπούσε δυνατά, βυζαντινά.
……………
Εκεί που άρχιζε ο δρόμος για τις ταμπάνες ήταν ο γυφτομαχαλάς. Τα σπίτια του δίπλα στο ποτάμι. Μικρά, κτισμένα πρόχειρα και βαμμένα πολύχρωμα. Γαλάζια, καφετιά, κίτρινα, ροζ. Ένας μαχαλάς χαρούμενος, με πολλά παιδιά, άκακους μικροκαυγάδες κι ατέλειωτα τραγούδια. Οι περισσότεροι κατσίβελοι ήτανε ψαράδες στο ποτάμι, και στέκι τους καλό για τις ώρες της ανάπαυσης ο «Ταρσανάς», το καφενείο του Χαρίτου. Δίπλα στο ποτάμι κι αυτό. Χρόνια εκεί ριζωμένο. Στην τσιμεντένια βεραντούλα του, ξεφόρτωναν κάθε πρωί τα ψάρια τoυς οι ρωμιόγυφτοι ψαράδες. Σαζάνια, γουλιανοί, λαυράκια ποταμίσια. Η Φωτούλα άκουγε το θόρυβο που έκαναν οι ποταμόβαρκες γυρίζοντας απ’ το ψάρεμα. Ξεχώριζε τη φωνή του Καραφύλλη. Τραγουδούσε όμορφα. «Ο Καραφύλλης είναι», έλεγε. «Πηγαίνει στον ²Ταρσανά²». Πέταγε από πάνω της τα στρωσίδια, σηκωνόταν γρήγορα απ’ το παλιοσυντίρι της κι έτσι άνιφτη όπως ήταν έπαιρνε το δρόμο για το καφενείο του Χαρίτου. Έτρεχε χαρούμενη δίπλα δίπλα με το ποτάμι για να φτάσει τη βάρκα του. Κι έδερνε ο πρωινιάτικος αγέρας τα κοκκινισμένα της μάγουλα κι απλώνονταν τα μακριά μαλλιά της σαν σύννεφο δακτυλιδένιο. «Καραφύλληηη, Καραφύλληηη, έρχομαι», φώναζε και βούλιαζαν τα γυμνά ποδαράκια στη μουσκεμένη ακροποταμιά αφήνοντας πίσω της τα χνάρια της μικρής πατημασιάς της. Όταν έφτανε λαχανιασμένη στον «Ταρσανά», τα ψάρια σπαρταρούσαν ζωντανά ακόμα πάνω στο τσιμέντο της βεραντούλας του. Ύστερα έπαιρναν το δρόμο για τα ψαρομάγαζα του Κουκουρίκα και του Μαργαρίτη. Τα μικρά περασμένα σε βούρλα, τα μεγαλύτερα αραδιασμένα σε κάτι παλιές ψαροκασέλες. Ο κυρ Χαρίτος με το παντελόνι του πεσμένο χαμηλά, κάτω απ’ τη φουσκωμένη κοιλιά του, στεκόταν όρθιος, μπροστά απ’ την πόρτα του καφενείου και με ύφος εποπτικό, σαν παραποτάμιος λιμενάρχης, παρακολουθούσε τη διαδικασία της δημοπρασίας. Τα αγουροξυπνημένα της μάτια σπίθιζαν, βλέποντας τα ψάρια να προσπαθούν απελπισμένα κτυπήματα να επιζήσουν έξω απ’ το γλυκόνερο βασίλειό τους.
«Ψηφίδες από τη Θράκη του χτες», είναι ο τίτλος του βιβλίου του παλαίμαχου Εβρίτη δημοσιογράφου Παντελή Αθανασιάδη, ο οποίος υπήρξε και έμπειρος κοινοβουλευτικός συντάκτης που υπηρέτησε το ρεπορτάζ της Βουλής για τρεις δεκαετίες. Διδυμοτειχίτης στην καταγωγή, έδινε και δίνει το παρών του στην ανάδειξη θεμάτων, που είναι προϊόν της πολυετούς ερευνητικής εργασίας του. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2003 ως μια πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Εβριτών «Ο ΕΒΡΟΣ» με χρηματοδότηση από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών.
