«Η ιδέα για το Σεμινάριο Εβρίτικης Γκάιντας ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια. Η γέννησή του βασίστηκε σε ένα κίνητρο και σε μια αφορμή», δήλωσε ο Χάρης Σαρρής,  ο επιστημονικός υπεύθυνος του Σεμιναρίου Εβρίτικης Γκάιντας που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 17 ως και τη Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017, από τον Σύλλογο "Ιωάννης Δούκας Βατάτζης", με την υποστήριξη του Δήμου Διδυμοτείχου .

«Κίνητρο ήταν η αγάπη για την γκάιντα και τους μουσικούς του οργάνου από μια ομάδα ανθρώπων από το Διδυμότειχο. Είχε προηγηθεί η έρευνά μου στην περιοχή (1995-2007), καρπός της οποίας είναι η διδακτορική μου διατριβή με τίτλο «Η γκάιντα στον Έβρο: μια οργανολογική εθνογραφία».

Τα πρώτα χρόνια του 2000 είχε αρχίσει να ξεπηδά μια νέα γενιά γκαϊντατζήδων στον Έβρο, η οποία ήρθε να ακολουθήσει τις ξεχωριστές περιπτώσεις του Ντομπρίδη και του Ζηκίδη. Στον Γιάννη και τον Πάνο οφείλουμε το ότι ο κρίκος δεν έσπασε. Γνώρισαν σε όλους εμάς την γκάιντα, την έφεραν στις πόλεις και στη δισκογραφία και έγιναν και οι δύο διακεκριμένοι κατασκευαστές, κλείνοντας ένα μεγάλο κενό αρκετών δεκαετιών στην κατασκευαστική παράδοση.

Η αγάπη γι’ αυτό το μαγικό όργανο έκανε πολλούς να το αναζητήσουν και να το μάθουν. Από τη μια, η νέα γενιά γκαϊντατζήδων από τον Έβρο και τη Θράκη γενικότερα, η οποία, εκείνα τα χρόνια, «απενοχοποίησε» την γκάιντα και την ξαναέπιασε στα χέρια, σε πείσμα της γενιάς των πατεράδων τους, οι οποίοι έζησαν στα «πέτρινα χρόνια» της γκάιντας. Από την άλλη, άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σχέση καταγωγής με τη Θράκη, ωστόσο θέλουν να μάθουν την γκάιντα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Και οι μεν και οι δε ήρθαν αντιμέτωποι με την προβληματική κατάσταση που υπήρχε τότε: από τη μια, οι πληροφορίες για το όργανο ήταν λίγες και, κυρίως, διαμεσολαβημένες μέσα από τη δισκογραφία και τα χορευτικά συγκροτήματα. Πολύ λίγοι ξέρανε και ακόμα λιγότεροι είχαν συνειδητοποιήσει τι παίζουνε και πώς το παίζουνε οι παππούδες γκαϊντατζήδες του Έβρου.

Η ιδέα πίσω από το Σεμινάριο, λοιπόν, ήταν απλή: έπρεπε με κάποιον τρόπο να έρθουν σε άμεση επαφή οι ενδιαφερόμενοι, να ανταλλάξουν εμπειρίες και να μάθει ο ένας από τον άλλο. Το ερώτημα που προέκυπτε τώρα ήταν το εξής: σε τι πλαίσιο θα γινόταν όλη αυτή η ανταλλαγή; Οι δρόμοι, κατά την άποψή μου, είναι δύο. Ο πρώτος, έχει να κάνει με το πλαίσιο ενός φεστιβάλ: σκηνικές παρουσίες, προβολείς, συναυλίες με μικρόφωνα, χορευτικά συγκροτήματα.  Πρόκειται για μια πολύ καλή περίπτωση, ωστόσο κατά τη γνώμη μου δεν θα υπηρετούσε τον σκοπό που είχαμε κατά νου. Δεν είχε νόημα άλλη μια «από τα πάνω» προσέγγιση στο όργανο, η οποία να χαρακτηρίζεται από τον εξουσιαστικό λόγο του μέσου (μικρόφωνο, κάμερα, προβολέας, τηλεοπτική αισθητική).

Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ένας άλλος δρόμος. Στο σημείο αυτό ήταν που συνέβαλε η έρευνά μου και οι θεωρητικές μου σπουδές στην εθνομουσικολογία και την οργανολογία. Ο άλλος δρόμος είχε να κάνει με τον ίδιο τον χαρακτήρα της γκάιντας. Πρόκειται για ένα όργανο των αγροκτηνοτροφικών κοινωνιών του Έβρου (και των Βαλκανίων γενικότερα). Όργανο της κοινότητας, της παρέας. Ο γκαϊντατζής ήταν ένας απ’ όλους, χωρίς να είναι ενδεδυμένος με την δόξα του «ροκ σταρ». Ήταν αυτός που, γνωρίζοντας καθένα μέλος της κοινότητάς του σε βάθος, ήξερε τι να παίξει, σε ποιον να το παίξει, πότε να το παίξει… Η μουσική της γκάιντας ήταν, με λίγα λόγια, ένα ακόμη γρανάζι μέσα στον πολύπλοκο μηχανισμό της μουσικής ζωής, και της ζωής γενικότερα της κοινότητας. Ένας μηχανισμός ο οποίος αποσαθρώθηκε βίαια κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες, εξαιτίας του Εμφυλίου, της Μετανάστευσης και της αλλαγής των κοινωνικών δομών. Η λογική που λειτουργούσε η γκάιντα τότε έρχεται σε αντίθεση με την «προϊοντική» λογική της μουσικής βιομηχανίας, η οποία αναπαράγεται από σκηνής στα περισσότερα φεστιβάλ. Το να πάρεις, λοιπόν, όσους παλαιούς γκαϊντατζήδες έχουν μείνει και να τους ανεβάσεις σε μια σκηνή ενός φεστιβάλ ή να τους βάλεις, απλώς να «διδάξουν» αυτά που παίζουν είναι μεν χρήσιμο, ωστόσο αφήνουν την ουσία του ζητήματος άθικτη…

Η λέξη – κλειδί για το Σεμινάριο και για τη φιλοσοφία του είναι η έννοια της κοινότητας. Φυσικά, δεν προκρίνεται μια ρομαντική και φολκλορίστικη «επιστροφή στις ρίζες». Είναι προφανές ότι το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω (και δεν έχει νόημα να γυρίσει πίσω…). Το μεγάλο στοίχημα πίσω από το Σεμινάριο είναι η συγκρότηση μιας μετα-κοινότητας, η οποία θα φέρνει σε επαφή όλους όσους ασχολούνται με το όργανο, από διαφορετική σκοπιά πλέον και θα λειτουργεί ως πεδίο ζύμωσης. Η μετα-κοινότητα αυτή αποτελείται από παλαιούς γκαϊντατζήδες, μαθητευόμενους γκαϊντατζήδες, φοιτητές, ερευνητές, επιστήμονες και φίλους του οργάνου. Σκοπός δεν είναι η εσωστρέφεια, με μια «κεντρομόλο» αναπαραγωγή «κομματιών», «τραγουδιών» στο πλαίσιο του «λιβανίσματος» μιας κλειστής συντεχνιακής επαγγελματικής γνώσης. Στόχος είναι η εξωστρέφεια. Φιλοδοξούμε η ετήσια αυτή συνάντηση για γίνει ένα παράθυρο προς τον Έβρο, προς την γκάιντα και, κυρίως, προς το σήμερα. Πεδίο γνώσης και αναστοχασμού. Οραματιζόμαστε το Σεμινάριο να προσφέρει μια «ολιστική» παρουσίαση της γκάιντας, της μουσικής και των μουσικών της. Σκοπός μας είναι να δημιουργηθεί μια δυναμική «από τα κάτω», η οποία θα δώσει την δυνατότητα στον καθένα να μάθει πράγματα, να δει τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, να ανταλλάξει απόψεις και πληροφορίες και, φυσικά, να περάσει καλά! Ο ζωτικός χώρος της μετα-κοινότητας αυτής μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για την ανάδειξη δεξιοτεχνών, ερευνητών, μελετητών κ.λπ. Η γκάιντα για τη φιλοσοφία του Σεμιναρίου δεν είναι ούτε ένα «σαξόφωνο με δέρμα», ούτε μια ηχητική υπόμνηση ενός ωραιοποιημένου παρελθόντος, η οποία προσφέρει μια «νότα ποιμενικότητας» σε ένα φολκλορικό πλαίσιο. Η γκάιντα για μας είναι η αφετηρία και η αφορμή για ένα μεγάλο ταξίδι τόσο εξωτερικό, στον χρόνο και τον τόπο, όσο και εσωτερικό και ενδοσκοπικό!

Έτσι, φτάνουμε στην αφορμή για το στήσιμο του Σεμιναρίου.

Αφορμή για την εφαρμογή όλων των παραπάνω στάθηκε η ύπαρξη του ξενώνα του Δήμου Διδυμοτείχου, ο οποίος έδινε την δυνατότητα φιλοξενίας ενός αριθμού συμμετεχόντων. Η υποστήριξη του Δήμου Διδυμοτείχου, με τη διάθεση του ξενώνα, είναι καταλυτική!.. Για πέντε μέρες κάθε χρόνο, από 17 ως 21 Αυγούστου, όλοι όσοι ενδιαφέρονται εγκαθίστανται στον πολύ φιλόξενο αυτό χώρο: ένα πανέμορφο διώροφο ξυλεπένδυτο κτήριο των αρχών του 20ου αιώνα, το οποίο έχει ανακαινιστεί. Ζουν μαζί, παρακολουθούν τις δράσεις του Σεμιναρίου και κυρίως διαδρούν μέσα από ατελείωτες «γκαϊντοκουβέντες» μέχρι τις πρωινές ώρες…

Ποια, όμως, είναι η λογική με την οποία στήνεται το Σεμινάριο;

Πάνω απ’ όλα, το Σεμινάριο χαρακτηρίζεται από μια «κειμενικότητα». Όπως, δηλαδή, σε ένα κείμενο αρχίζεις και διαβάζεις και το νόημα σου αποκαλύπτεται σταδιακά στο τέλος, έτσι και το Σεμινάριο φιλοδοξεί να λειτουργήσει με παρόμοια λογική, συνδυάζοντας διαφορετικούς αφηγηματικούς άξονες. Αυτή, αν θέλετε, είναι και η μεγάλη πρόκληση. Οι άξονες αυτοί είναι οι ακόλουθοι:

Α. Το παιχτικό κομμάτι
-Ενασχόληση με το ρεπερτόριο – τριβή με το όργανο – αλληλόδραση ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Για το σκοπό αυτό υπάρχουν τα «αλληλοδιδακτικά εργαστήρια» ή η «ώρα της δημιουργικής φασαρίας». Όλοι παίζουν με όλους!
-Εισαγωγή στην τεχνική της γκάιντας. Κατά τις ώρες της «δημιουργικής φασαρίας» (και ανάλογα με τη ζήτηση κάθε φορά) γίνονται εισαγωγικά μαθήματα όπου ο Στέργιος Ματακάκης (γκαϊντατζής και μεταπτυχιακός φοιτητής μουσικολογίας με ειδίκευση στην διδακτική του οργάνου) διδάσκει τις βασικές τεχνικές της γκάιντας.
- Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με την γκάιντα, διδάσκεται και θρακιώτικη λύρα με τον Δημήτρη Αρβανίτη. Από εφέτος, αν υπάρξουν ενδιαφερόμενοι, θα γίνουν και μαθήματα καβάλ με τη Σταυρούλα Τρυφιάτη.

Β. Παρουσιάσεις βετεράνων μουσικών
- Γίνεται μια ανοιχτή παρουσίαση ενός βετεράνου γκαϊντατζή. Κάτι μεταξύ συναυλίας, παρουσίασης και συνέντευξης. Οι συμμετέχοντες έχουν την ευκαιρία να ακούσουν και να εστιάσουν σε ειδικά ζητήματα τεχνικής και ρεπερτορίου κατευθείαν από την πηγή, από μουσικούς όπως ο Πασχάλης Κιτσικούδης, ο Στρατής Γιαγτζίδης, ο Βάιος Χαροκοπίδης, ο Θεοδόσης Λογαρούδης ο Γιάννης Πεχλιβάνης και παλαιότερα ο Σιδέρης Βλάχος, ο Πασχάλης Χρηστίδης και άλλοι.

Γ. Διαλέξεις
- Παρουσιάσεις πάνω σε επιστημονικά ζητήματα που αφορούν την γκάιντα και τον κόσμο της. Ζητήματα ρεπερτορίου, κατασκευής, ζητήματα ανθρωπολογικά, ιστορικά κ.λπ. Πέρα από τον Χάρη Σαρρή, έχουν μέχρι τώρα λάβει μέρος επιστήμονες όπως ο Γιάννης και ο Δήμος Πραντσίδης. Φέτος ειδικός καλεσμένος θα είναι ο Νίκος Ορδουλίδης, ειδικευμένος στη λαϊκή μουσικολογία.

Δ. Εκδρομή
Η εκδρομή δεν θα μπορούσε παρά να εντάσσεται στην «κειμενικότητα» του Σεμιναρίου. Σκοπός είναι να γνωρίσουμε τόπους στους οποίους λειτουργούσε και λειτουργεί η γκάιντα. Εφέτος, το πρόγραμμα έχει Σουφλί. Ξενάγηση στα κτήρια και τα αξιοθέατα, τα οποία θα μας προσφέρουν μια εποπτική εικόνα της ιστορικής διαδρομής της περιοχής. Και, με όλα όσα θα δούμε φρέσκα στο μυαλό μας, το βράδυ θα γίνει μια ξεχωριστή βραδιά στον μαγικό χώρο του εργαστηρίου «Ηδύ τεχνών». Ένα καταπληκτικό ανακαινισμένο κτήριο που μας μεταφέρει στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για ζητήματα και έννοιες που σχετίζονται τόσο με την γκάιντα, όσο και με τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού γενικότερα.

Ε. Γλέντια
Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα γλέντια από ένα Σεμινάριο για την γκάιντα!.. Τρία γλέντια, σε τρία διαφορετικά χωριά κάθε φορά, δίνουν τη δυνατότητα στο Σεμινάριο να «διαχυθεί» προς την τοπική κοινωνία και σε όλους εμάς να πάρουμε μια χορταστική γεύση από το πώς λειτουργεί η γκάιντα στο χοροστάσι. Γλέντια σε «πραγματικές συνθήκες», τα οποία έρχονται να φωτίσουν και να ανα-νοηματοδοτήσουν όλα όσα λέγονται και γίνονται στο πλαίσιο του Σεμιναρίου.

ΣΤ. Συναυλία
Το Σεμινάριο ολοκληρώνεται με μια συναυλία, το βράδυ της τελευταίας ημέρας, η οποία γίνεται σε κεντρικό σημείο της πόλης του Διδυμοτείχου.

Επίλογος

Σκοπός του Σεμιναρίου είναι, μέσα από μια δέσμη δράσεων, να λειτουργήσει ως γονιμοποιό στοιχείο για μια μετα-κοινότητα ανθρώπων που σχετίζονται ή απλά αγαπούν την γκάιντα. Φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως ένας ζωτικός χώρος στον οποίο η προφορική και η εγγράμματη μέθοδος διδασκαλίας συναντιούνται και η τυπική με την άτυπη μέθοδο μάθησης συνυπάρχουν. Σ’ αυτόν τον ζωντανό και γονιμοποιό χώρο όλοι έχουν κάτι να πάρουν, όλοι έχουν κάπως να ωφεληθούν. Μέχρι την επόμενη συνάντηση, λοιπόν, στις 17-21 Αυγούστου του επόμενου χρόνου, όλοι έχουν υλικό για μελέτη, καθώς και τροφή για σκέψη…

-Το Σεμινάριο είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Η συμμετοχή είναι καθαρά συμβολική. 70 ευρώ για τους γκαϊντατζήδες, 40 ευρώ για τους υπόλοιπους (το ποσόν αφορά και τις 5 ημέρες). Τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στο Σύλλογο «Ιωάννης Δούκας Βατάτζης», από τον οποίο κόβεται και η σχετική απόδειξη. Τα χρήματα χρησιμοποιούνται για τα λειτουργικά έξοδα του Σεμιναρίου και για τις δράσεις του Συλλόγου.
-Η φιλοξενία στον ξενώνα είναι δωρεάν για όσους συμμετέχουν στο σεμινάριο.
-Κανείς δεν πληρώνεται από αυτό. Η ευγνωμοσύνη μας είναι τεράστια προς όλους όσους λαμβάνουν μέρος και ειδικά προς τους δασκάλους μας, τους παππούδες γκαϊντατζήδες, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν το εγχείρημά μας, προσφέροντας χωρίς όρους και χωρίς όρια την τέχνη, τη γνώση, μα πάνω απ’ όλα την αγάπη τους!

Αν μου επιτρέπετε έναν προσωπικό τόνο, θεωρώ ότι το Σεμινάριο Εβρίτικης Γκάντας είναι το ελάχιστο που μπορώ εγώ, ως επιστημονικός υπεύθυνος, να δώσω ως αντίδωρο για όλα όσα μου έχουν τόσο απλόχερα προσφέρει ο τόπος και οι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια. Τους οφείλω τα πάντα! Αισθάνομαι, λοιπόν, υποχρεωμένος να μοιραστώ με όσους ενδιαφέρονται όλα όσα γνώρισα, βίωσα και ένιωσα!».

Από τη Θεσσαλονίκη στο Διδυμότειχο η εταιρία που έχει αναλάβει το έργο του βελτίωσης του αγωνιστικού χώρου του δημοτικού σταδίου. Οι εργασίες εξελίσσονται ομαλά και θα ολοκληρωθούν μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε. Θα απαιτηθεί ο αναγκαίος χρόνος για να «δέσει» ο χλοοτάπητας. Πριν τον πατήσουν οι παίχτες της Αθλητικής Ένωσης Διδυμοτείχου (ΑΕΔ), γήπεδο πατάει το τρακτέρ προς ικανοποίηση όλων των πλευρών. Το έργο της βελτίωσης του αγωνιστικού χώρου χρηματοδοτείται από το  Ευγενίδειο  Κέντρο  πολιτισμού του Δήμου Διδυμοτείχου.

Όπως άλλωστε μας ενημέρωσε ο πρόεδρός του Αθανάσιος Σίμογλου, οι εργασίες έχουν προχωρήσει στο τρίτο στάδιο τους.  «Δεν σταματήσαμε μόνο στα δύσκολα σημεία αλλά προχωρήσαμε και στη συμπληρωματικής σπορά χόρτου προκειμένου να βελτιώσουμε τη συνολική κατάσταση και εικόνα του αγωνιστικού χώρου».

«Ολοκληρώθηκε η διαδικασία του ανοιχτού διαγωνισμού, της δημοπρασίας,  για το έργο της βελτίωσης της ύδρευσης των χωριών Μάνης, Σιταριάς, Καρωτής, Ελληνοχωρίου, Θυρέας και Λαγού», προϋπολογισμού 1.300.000Ε.  Ένα σημαντικό έργο που θα συμβάλλει  συνολικότερα στη βελτίωση της υδροδότησης όλου του δήμου μας», τονίζει σε δήλωσή του ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης.

Ως χορευτής στο Θέατρο της Δώρας Στράτου, στου Φιλοπάππου, έκανε τα πρώτα του βήματα στην Αθήνα ο καταγόμενος από την Καρωτή Διδυμοτείχου Δημήτρης Καραφυλλίδης, ενεργό μέλος της εβρίτικης παροικίας. Με την ευκαιρία των διακοπών στη γενέτειρά του επισκέφτηκε μαζί με τον επίσης  Καρωτιανό  Παναγιώτη Γιακζίδη, μετανάστη από τη δεκαετία του 1960 στη Γερμανία, τον δήμαρχο Διδυμοτείχου Παρασκευά Πατσουρίδη, με τον οποίο είχαν μια εποικοδομητική συζήτηση για κοινούς γνωστούς που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Αθήνα. Ο Δημήτρης Καραφυλλίδης ήταν για δυο χρονιές, το 1970 και το 1971, χορευτής στη Δώρα Στράτου, η οποία στην κυριολεξία είχε κατεβάσει στην Αθήνα όλη τη μουσικοχορευτική παράδοση της κοιλάδας του Ερυθροπόταμου.

«Συνεχίζονται οι περιηγήσεις των απόδημων και των επισκεπτών της πόλης», τονίζει σε δήλωσή του ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία από αυτές που έκανε η συνεργάτιδα του δήμου και ιστορικός ελληνικού πολιτισμού Φωτεινή  Γραμμενίδου σε ομάδα Διδυμοτειχιτών της εσωτερικής και εξωτερικής διασποράς  με καταγωγή από τη Μάνη.

Ο Τζιμ Γκιντίδης, που ήρθε μάλιστα από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας ήταν “ κατενθουσιασμένος με την εξαιρετική περιήγηση” .  “ Έμαθα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τον τόπο μου”, ήταν η χαρακτηριστική φράση  που φανερώνει και τον ενθουσιασμό του για την εξαιρετική εμπειρία του από την περιήγησή του στο Βυζαντινό Μουσείο Διδυμοτείχου.

Μαζί με τον Δημήτρη  Γκιντίδη η ξαδέρφη του Αγαπία Γκιντίδου , η ανιψιά του Ιωάννα Γκιντίδου – Καλτσά με τα παιδιά της Αλεξάνδρα και Αγάπη Ταμβακίδη. 

Εθιμοτυπική επίσκεψη στον δήμαρχο Διδυμοτείχου Παρασκευά Πατσουρίδη πραγματοποίησε ο πρώην αντιπρύτανης και ομότιμος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας -Πυθιώτης στην καταγωγή- Μόσχος Πολυσίου. Ο κ. Πολυσίου βρίσκεται για τις καλοκαιρινές διακοπές του στο Πύθιο, όπου πρωτοστάτησε για την επιτυχή διοργάνωση της εκδήλωσης «Ιωάννης Καντακουζηνός - Ιωάσαφ και η εποχή του», την περασμένη Δευτέρα, 7 Αυγούστου 2017, με κεντρικό ομιλητή τον πρώην πρόεδρο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης-Έβρου και ομότιμο καθηγητή της Ιατρικής Σχολής της Αλεξανδρούπολης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) Γιώργο Μηνόπουλο. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της διασποράς του Διδυμοτείχου. Μια συζήτηση που θα έχει συνέχεια.

Μια μουσική πανδαισία ήταν η συναυλία που έδωσαν οι μουσικές μπάντες του Δ. Σώματος Στρατού της 12^ης Μ.Κ.Μ.Π., με τη συμμετοχή  62 μουσικών, στο πλαίσιο του “ Οδοιπορικού Μουσικών Εκδηλώσεων στη Θράκη”, που συνδιοργανώνει το Δ Σώμα Στρατού. Η συναυλία στην αυλή του Αγίου Αθανασίου ήταν μια συνδιοργάνωση της 16^ης Μ.Κ. με το Ευγενίδειο Κέντρο Πολιτισμού Δήμου Διδυμοτείχου.

Μια ομολογουμένως, από τις ομορφότερες μουσικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού.   

Πηγή φωτογραφιών:  XVIM/KΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

«Προχωράει άμεσα η βελτίωση του αγωνιστικού χώρου του δημοτικού σταδίου Διδυμοτείχου, προκειμένου η Α.Ε.Δ. να μπορεί να αγωνίζεται κάτω από αξιοπρεπείς συνθήκες στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της για τη Γ Εθνική, τονίζει σε δήλωσή του ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης. Ο κ. Πατσουρίδης βρέθηκε χθες, Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017, στο δημοτικό στάδιο, προκειμένου να ενημερωθεί για τις εργασίες βελτίωσης του αγωνιστικού χώρου από τους ανθρώπους της εταιρίας που έχει αναλάβει την εκτέλεση του έργου.

Στο δημοτικό στάδιο βρέθηκαν τα μέλη της διοίκησης της Αθλητικής Ένωσης Διδυμοτείχου  (Α.Ε.Δ.). Ο γενικός αρχηγός Δημήτρης Μπροντίδης,  ο έφορος της ομάδας  Γιώργος Γκίκας και ο δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του Ευγενίδειου Κέντρου Πολιτισμού Δήμου Διδυμοτείχου Αθανάσιος Σίμογλου.

Η εταιρία που ανέλαβε το έργο της  βελτίωσης του αγωνιστικού χώρου έχει μεγάλη εμπειρία στους χλοοτάπητες και από ‘δω και πέρα θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για την άρτια εκτέλεση του έργου ώστε το Σεπτέμβριο ο αγωνιστικός χώρος να παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα, που να ανταποκρίνεται επαρκώς στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Α.Ε. στη Γ Εθνική κατηγορία.  

«Με όραμα το Διδυμότειχο του πολιτισμού μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο μέλλον», δήλωσε μετά την επίσκεψή του στο Βυζαντινό Μουσείο Διδυμοτείχου ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης, εκφράζοντας την εδραιωμένη πεποίθηση και μια πρότασή του για τις δυνατότητες μιας άλλης στρατηγικής ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί τα απόλυτα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ιστορικής καστροπολιτείας, την ιστορία και τον πολιτισμό ενός μοναδικού τόπου.

Με τον γραμματέα της παράταξης του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη “ Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη και  Πυθιώτη στην καταγωγή Βασίλη Διαμαντάκη είχε την ευκαιρία να συναντηθεί, στα πλαίσια  της εκδήλωσης “ Ιωάννης Καντακουζηνός – Ιωάσαφ και η εποχή του”, που  πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017 στην πλατεία του Πυθίου, ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης. «Ο Βασίλης Διαμαντάκης είναι πάντα στο πλευρό μας και ειδικότερα από τη θέση του στελέχους της ΓΑΙΑΟΣΕ Βορείου Ελλάδος. Πολύτιμη είναι για μας η εμπειρία του και η γνώση του τόσο για τα υπηρεσιακά θέματα της αρμοδιότητάς του όσο και για τα αυτοδιοικητικά», δήλωσε ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης.