Πύργος Βασιλοπούλας

Πρόκειται για τον στρογγυλό πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας του κάστρου, ο οποίος είναι γνωστός με το όνομα αυτό λόγω του θρύλου της αυτοκτονίας της κόρης του αυτοκράτορα. Πιθανώς αποτελεί παλαιοχριστιανική κατασκευή, η οποία γνώρισε εκτεταμένη επισκευή κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα. Φέρει στην επιφάνεια του εντοιχισμένη πλάκα με χαρακτό μονόγραμμα με τους χαρακτήρες T-P-X-S.

Σύμφωνα με τον θρύλο και τις παραδόσεις, κατά την πολιορκία του Διδυμοτείχου από τους Τούρκους, ο βασιλιάς βγήκε από την πόλη για κυνήγι. Οι Τούρκοι το έμαθαν και το εκμεταλλεύτηκαν για να καταλάβουν το απόρθητο κάστρο. Έντυσαν έναν ελληνομαθή νεαρό Τούρκο ως μοναχό, ο οποίος στάθηκε μπροστά στην δυτική πύλη και ζήτησε από τη βασιλοπούλα να του ανοίξει τις πύλες για να προσευχηθεί μέσα στο κάστρο. Οι Τούρκοι, κρυμμένοι όπως ήταν στο δάσος, εκμεταλλεύτηκαν την ανταπόκριση της βασιλοπούλας και όρμησαν στις ανοιχτές θύρες.
Η βασιλοπούλα αντιλαμβάνοντας το μεγάλο της λάθος, ανέβηκε στον ψηλότερο πύργο του κάστρου και αυτοκτόνησε, πηδώντας από εκεί.

Κάποιοι ευγενείς που σώθηκαν από την σφαγή έσπευσαν στο κατάλυμα του αυτοκράτορα για να του αναγγείλουν την άλωση. Τον βρήκαν κατά την προετοιμασία του γεύματος και καθώς εκείνος δεν ήταν δυνατόν να δεχθεί τέτοιο νέο είπε: "Εάν σηκωθεί από την χύτρα αυτός ο πετεινός και λαλήσει, τότε θα πιστέψω ότι η πόλη κυριεύτηκε".
Έτσι κι έγινε. Ο πετεινός σηκώθηκε, λάλησε και ο βασιλιάς πείστηκε.

Σύμφωνα με το μύθο λέγεται ότι κάτω από τον στρογγυλό πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας του κάστρου υπάρχει ο τάφος της άτυχης κόρης, ενώ επάνω στο βράχο ή στο μαρμάρινο δάπεδο του προσκυνήματος διακρίνονταν τα αποτυπώματα των χεριών της.
Μέχρι προσφάτως στο σημείο αυτό υπήρχε λατρευτικός οικισμός όπου προσέρχονταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και άναβαν κερί για τη βασιλοπούλα.

Πηγή: "Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα" Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014